خواندنی های تاریخ| روایتی از زندگی درویش ها در روزگار قاجار

روزگاری در دوره قاجار، درویشی شغل بود، درویش ها معمولاً افرادی دوره گرد بودند که کارهای جالبی انجام می دادند و خلقیات عجیبی هم داشتند.

کم هم نبودند انگار و توصیف مفصلی درباره آنان از «ادوارد پولاک» باقی مانده است برای تاریخ.

- گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: یاکوب ادوارد پولاک پزشک اتریشی و نویسنده کتاب ایران و ایرانیان در عهد ناصری از معلمان دارالفنون بود و حدود 10 سال در ایران سکونت داشت.

وی در کتابش درباره آداب و رسوم و خلقیات ایرانیان بسیار مفصل سخن گفته و در بخشی از کتاب هم درباره درویش های دوره قاجار نوشته است: در روزگاران قدیم از این طبقه مردم، برجسته ترین اندیشمندان و مستعدترین شاعران برخاسته اند؛ در اینجا فقط به نام های پرآوازه سعدی و حافظ اشاره می کنیم.

اما فعلاً طبقاتی از ولگردان، قوالان (آوازه خوانان) و قصه گویان را تشکیل می دهند، بدون اینکه تعلیم و تربیت خاصی داشته باشند.

این ها که حال هیچ کسب وکاری ندارند به مالکیت پشت پا زده اند و بی غم و بی خیال روز را به شب می آورند.

بسیاری از آنان هندو و بقیه ایرانی هستند، حتی پسران خانواده های معتبر و شاهزادگان را در این سلک (راه، طریق) می توان دید؛ برادر مستوفی الممالک نیز به آنان پیوسته است.